Πισεγκρί, Σαρλ

(Pichegry, Αρμπουά 1761 – Παρίσι 1804). Γάλλος στρατιωτικός. Σπούδασε σε κολέγιο και δίδαξε στη στρατιωτική σχολή της Μπριεν. Το 1783 πήρε μέρος στον πόλεμο της ανεξαρτησίας στη Βόρεια Αμερική. Το 1791 έγινε πρόεδρος της λέσχης των Ιακωβίνων στη Μπεζανσόν και στη συνέχεια ανέλαβε τη διοίκηση τάγματος της Εθνοφρουράς. Αναδείχθηκε και απέκτησε μεγάλη φήμη στη διάρκεια των επαναστατικών πολέμων. Το 1793 ήταν διοικητής της στρατιάς του Ρήνου. Στον πόλεμο για την κατάκτηση της Ολλανδίας διοικούσε τη στρατιά του Βορρά. Στη συνέχεια έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην καταστολή της εξέγερσης των Ιακωβίνων στο Παρίσι (1795) και την ίδια χρονιά ανέλαβε τη διοίκηση της στρατιάς Ρήνου-Μοζέλα. Ήλθε σε συνεννόηση με φιλομοναρχικούς πρόσφυγες και για το λόγο αυτό του αφαιρέθηκε η στρατιωτική διοίκηση. Το 1797 εξελέγη από τη μοναρχική πλειοψηφία πρόεδρος του Συμβουλίου των Πεντακοσίων και τάχθηκε κατά του Διευθυντηρίου. Μετά το πραξικόπημα της 18ης Φρυκτιντόρ (4 Σεπτ. 1797) πιάστηκε και εξορίστηκε. Τον επόμενο χρόνο κατέφυγε στην Αγγλία και κατόπιν στην Πρωσία. Συνελήφθη μαζί με τον Ζ. Καντουντάλ με την κατηγορία της απόπειρας εναντίον της ζωής του Ναπολέοντα και κλείστηκε στη φυλακή, όπου τελικά και αυτοκτόνησε.